unabashed

Vroeger las ik vaak de hit krant en dan zocht ik als allereerste naar de voor die tijd 'vunzige verhalen' van meisjes die net ontgroend waren. Ik vond dit spannend. Nu, 10 jaar later schrijf ik mijn eigen 'vunzige verhalen'. 

 

Ondanks mijn dyslectie ben ik sinds mijn jongere jaren actief met schrijven. Het begon met halve gedichten en het bijhouden van een dagboek. Schrijven is iets dat mij elke keer weer overkomt. Ik ga niet zitten en denk: nu ga ik schrijven. De in mijn ogen beste verhalen kwamen voort uit een gevoel, uit muziek of uit een gebeurtenis. Voordat ik het wist had ik die pen vast of opende ik mijn notities op mijn macbook. In nog geen vijf a tien minuten schrijf ik dan wat jij zojuist hebt gelezen. Hoe? Oprecht spontane fantasieën en ideeën. Zelfs mijn vrienden twijfelen of alles wat ik schrijf nu fictie is, want hoe kun je immers zulke teksten verzinnen?