Paralyse

Onbedekt lig ik met mijn buik op de sofa. Ik voel de witte korreltjes op mijn billen landen. Met je pinpas schuif je de deeltjes naar elkaar toe om ze zo vervolgens op te snuiven. 'Wil je ook' zegt de zware stem. Ik draai me om en ga wijdbeens zitten. 'Wel daar vanaf' en ik wijs naar je stijve pik. Ik pak het envelopje uit je handen en leg wat korrels aan het begin van je pik neer. Ik moet snel zijn. Vluchtig adem in door mijn rechterneusgat en laat de witte deeltjes toe tot mijn zenuwstelsel. Mijn hartslag en bloeddruk gaan omhoog. Goed, dit gevoel is goed. Bijna in trance lik ik met mijn tong de laatste deeltjes op. Verlamming in mijn tong zorgt voor geen gevoel wanneer ik hem in me neem. Innig diep zinkt het anker in mijn keel. Ik zie hoe je kin volledig naar boven wijst. Zullen je ogen daar boven tollen? Tollen zoals een schip dat doet in een weerbarstige zee. Ik durf het bijna te wedden. Wedden dat hij geniet, euforie, dat is wat ik proef, voel, zie.